Ondanks alle inspanningen om het plaats- en tijdonafhankelijk werken te stimuleren, werkt 65 procent van de werknemers tijdens de kantooruren nog steeds niet thuis. Het Kennis Instituut voor Mobiliteitsbeleid (KiM) deed daarom onderzoek naar de barrières voor het thuiswerken. Zij kwamen tot de volgende conclusies.



Werknemers zijn net mensen, en mensen blijven gewoontedieren. Zelfs hele kleine veranderingen moeten we eerst heel bewust meemaken voordat ze in ons ‘systeem’ zitten. Hierdoor zullen werknemers ook minder snel geneigd zijn de stap naar thuiswerken te maken.



Werknemers willen over het algemeen slechts een beperkt aantal uren op een andere locatie werken. Het maximum ligt zo rond de 1 à 2 werkdagen per week. Hiervoor bestaan verschillende redenen:

* Men wil zichtbaar zijn voor andere collega’s en leidinggevenden
* Het kan erg lastig om onderling contact te hebben wanneer er meerdere collega’s op afstand werken
* Bij werken op afstand is er sprake van verminderd onderling vertrouwen



Het werk mag dan misschien niet aan tijd en plaats gebonden zijn, andere dagelijkse verplichtingen zijn dit nog wel. Denk bijvoorbeeld aan de openingstijden van winkels en kinderdagverblijven.  Hierdoor blijft het voor veel werknemers lastig om eerder te beginnen of langer door te werken.



Het thuiswerken wordt helaas ook nog steeds belemmerd door allerlei (fiscale) regels.  Zo dienen thuiswerkdagen altijd op dezelfde dag plaats te vinden en moet dit zijn vastgelegd in een overeenkomst.  Daarnaast zijn veel werknemers nog niet op de hoogte van alle mogelijkheden en rechten die aan thuiswerken zijn verbonden.



Bij veel bedrijven sluiten hun faciliteiten nog niet aan op het plaats- en tijdonafhankelijk werken. Zo is de ICT vaak niet toereikend en zijn de vergoedingen vaak te laag.