Als je werkgever van je af wilt omdat hij niet meer happy met je is of er een ander soort conflict is tussen jullie, kan hij aankloppen bij de kantonrechter. Uiteraard kan dat niet zomaar; er moeten gegronde redenen zijn om je te kunnen ontslaan. Ook als je werkgever je wilt ontslaan als er eigenlijk een opzegverbod is (zoals bij ziekte of een zwangerschap), kan hij proberen dit alsnog voor elkaar te krijgen via de rechter.


Een van de aanleidingen voor je werkgever om je te ontslaan, kunnen persoonlijke redenen zijn. Waar kun je aan denken bij ‘persoonlijke redenen’?

* Je functioneert volgens je werkgever niet naar behoren.
* Er is sprake van een arbeidsconflict.
* De arbeidsrelatie tussen jou en je werkgever is verstoord.
* Je hebt je niet gehouden aan afspraken die jullie hebben gemaakt bij het aangaan van je arbeidsovereenkomst.
* Je hebt je onbehoorlijk gedragen (bv. liegen, bedriegen, vervalsing, werkweigering).
* Je bent veel en vaak ziek.

Je werkgever kan in deze gevallen met jou onderling proberen afspraken te maken in een vaststellingsovereenkomst en zo tot een ontslag met wederzijds goedvinden komen. Gaat dit niet, dan kan je werkgever je arbeidsovereenkomst te ontbinden via de kantonrechter. Hij moet daarvoor wel een uitgebreid dossier opbouwen met bewijzen dat hij redenen heeft om je te ontslaan.


Ook wanneer je ontslagprocedure via het UWV verliep en er een ontslagvergunning is uitgegeven, kun je het ontslag alsnog aanvechten via de kantonrechter. Hetzelfde geldt als je werkgever je wilt ontslaan terwijl je eigenlijk ontslagbescherming hebt. Dit bijvoorbeeld het geval als je zwanger bent of als je lid bent van de ondernemingsraad.


Wil je werkgever naar de rechter stappen om je te ontslaan? Zorg dan dat je je goed voorbereidt en dat je een aantal zaken zwart op wit hebt, zodat je sterk staat als je zaak voor de rechter komt.

* Laat je werkgever schriftelijk weten dat je bereidwillig bent om je werk te blijven doen, al zegt je gevoel hoogstwaarschijnlijk anders. Zo kan de rechter niet oordelen dat je geweigerd hebt om te werken.
* Ben je langer dan twee jaar in dienst geweest en komt je ontslag niet voort uit direct verwijtbaar handelen, dan heb je in principe recht op een transitievergoeding . Check van tevoren hoe dit zit.
* Schakel alvast juridische hulp in, bijvoorbeeld in de persoon van een advocaat. Die kan je ondersteunen in de procedure.


De ontslagprocedure bij de kantonrechter ziet er al volgt uit:

* Je werkgever dient bij de rechter een verzoek in om jouw contract te laten ontbinden. In dit verzoekschrift geeft hij de reden van het ontslag aan. Het verzoek moet bovendien onderbouwd worden met een dossier waarin je werkgever bewijzen heeft opgebouwd. Denk bijvoorbeeld aan bankafschriften, brieven, doktersverklaringen, verslagen van functionerings - en beoordelingsgesprekken .
* Wanneer de kantonrechter het verzoekschrift heeft ontvangen, krijg jij hiervan een kopie toegestuurd.
* Jij kunt op het verzoekschrift reageren met een verweerschrift, waarin je jouw visie op de situatie toelicht. Verder kun je hierin duidelijk maken waarom je vindt dat je een ontslagvergoeding verdient. Het is overigens niet verplicht zo’n verweerschrift in te dienen, je kunt er ook voor kiezen om het verweer alleen mondeling te doen in de rechtbank. Wel is het aan te bevelen als je het absoluut niet eens bent met je ontslag.
* Zowel jij als je werkgever worden naar de rechtbank geroepen voor een zitting, waar jullie beiden je verhaal doen. Wanneer je om een ontslagvergoeding hebt gevraagd in je verweer, moet je dit bijvoorbeeld toelichten. Je kunt hiervoor ook een juridisch specialist inschakelen, die namens jou het woord doet.
* De kantonrechter velt niet direct een oordeel, maar geeft jou en je werkgever eerst nog een kans er samen uit te komen. Dit heet ‘schikken’. Lukt het hierna inderdaad om onderling afspraken te maken, dan is een oordeel van de kantonrechter niet meer nodig.
* Lukt het niet, dan doet de kantonrechter uitspraak en beslist deze over het ontslag en de eventuele vergoeding. Dit gebeurt schriftelijk binnen enkele weken na de zitting.


Ben je het niet eens met het oordeel van de rechter? Dan kun je de uitspraak aanvechten door in hoger beroep gaan te gaan bij het gerechtshof. Dit moet binnen drie maanden na het uitspreken van het oordeel. Hiervoor moet je sowieso een advocaat in de arm nemen. Het gerechtshof bekijkt de zaak opnieuw en doet een nieuwe uitspraak. Kan je je hier nog niet in vinden, dan kun je de zaak laten voorkomen bij de Hoge Raad. Dit noem je ‘in cassatie gaan’.


Heeft de rechter geoordeeld dat je werkgever je mag ontslaan, dan moet je baas zich nog wel houden aan een opzegtermijn. Staat daar niets over in de wet, dan gelden er wettelijke opzegtermijnen, die afhankelijk zijn van de duur van je dienstverband. De tijd die de procedure bij de kantonrechter heeft geduurd, gaat af van de opzegtermijn, maar de termijn moet nog wel minimaal één maand bedragen. Dit betekent dus dat je nog minimaal een maand aan het werk blijft en uitbetaald krijgt, tenzij je andere afspraken overeenkomt of de rechter oordeelt dat het ontslag eerder ingaat.


Het kan ook zijn dat niet je werkgever, maar jijzelf een ontslag wilt laten voorkomen bij de kantonrechter. Bijvoorbeeld als je vindt dat je werkgever op een onbehoorlijke manier met jou is omgegaan. Je kunt dan via de rechter een vergoeding proberen te eisen. Ook pesten op het werk kan een reden zijn om je ontslag af proberen te dwingen via de rechter.